Een nieuwe huisgenoot – A new roommate

De afgelopen weken kreeg ik regelmatig een beetje een verwijtende blik van Miss Murphy. Nou ja, een beetje verwijtend, zeg maar rustig, heel verwijtend. Poes was het namelijk absoluut niet eens met mijn borduurproject. Nu hoef ik me gelukkig niet druk te maken over verdwijnende strengetjes garen, of borduurwerkjes die half opgegeten worden, maar de boodschap was duidelijk. Dat ik aan het borduren was, was geen probleem, maar het patroon dat ik aan het borduren was des te meer.

Ik was namelijk een beetje stiekem begonnen met de muis Monroe, van de Animal Crackers serie van Stacy Nash Primitves (€ 13,50). Al sinds ik het model had gezien op de beurs in Nashville, wist ik, die muis hoort bij de familie. Poes vroeg zich af waarom zij geen stemrecht had, maar ik heb al lang geleden bepaald, dat ik beslis wat er geborduurd wordt in ons huis. Zij gaat over wie het beste plekje op de bank krijgt, wie het eerste eten krijgt en welke kant van haar kopje het langst gekriebeld moet worden. Ik ga over de saaie dingen, rekeningen betalen, boodschappen doen, kattebak legen, verwarming hoog zetten én ik beslis wat er geborduurd wordt.

Enfin, het heeft een tijdje geduurd, maar nu is poes gewend aan haar nieuwe huisgenoot. Het gaat nog niet van harte, maar zolang haar etensbakje niet gedeeld hoeft te worden, het aantal kriebeltjes niet op de bon gaan en vooral, zolang ze haar plekje op de bank niet hoeft te delen, mag Monroe ook in huis blijven.

Volgende week gaat Monroe mee op zijn eerste uitje, naar de beurs in Zwolle. En ik kan jullie alvast verklappen dat hij niet alleen is. Maar dat heb ik Miss Murphy nog maar niet verteld.

The last couple of weeks I frequently got quite reproachful looks from Miss Murphy (my 17 year old cat). Well, skip the quite reproachful and make that very reproachful. The cat was absolutely not pleased with my stitching project. Now I don’t have to worry about missing skeins of thread or stitching projects that are half eaten, but the message was clear. She didn’t mind me stitching, but the design I was stitching was the big issue.

I had started mouse Monroe, from the Animal Crackers Series by Stacy Nash Primitives. Ever since I had seen the model at the show in Nashville, I just knew, this mouse is part of the family. Miss Murphy wondered why she couldn’t veto my stitching project, but a long time ago I decreed that I decide what is being stitched in our house. Miss Murphy is in charge of who gets the best spot on the couch, who gets fed first and which side of her head gets the most cuddles. I on the other hand have to do the boring things, pay the bills, do groceries, make sure the litter box is clean, turn up the heating ànd I decide what is being stitched.

Well, it has taken a bit of time, but she is now used to her new roomie. It’s not full hearted, but as long as she doesn’t need to share her food bowl, the amount of cuddles does not decrease and especially, as long as she doesn’t need to share her spot on the couch, Monroe can stay in the house as well.

Next week, Monroe goes on his first trip to the show in Zwolle. And I can already tell you, that he is not alone. But I haven’t had the heart to tell miss Murphy that.