Het was de bedoeling dat dit berichtje er al eerder zou staan. Maar soms gaan andere dingen voor. Morgenochtend kun je een berichtje verwachten met aanbiedingen voor onze klanten die niet naar een van de feestdagen kunnen komen. Nu eerst een terugblik op de afgelopen 10 jaren.

De Handwerk Boetiek 2002-2012: tien jaar borduurplezier

Op 15 november 2002 ging de deur van De Handwerk Boetiek voor het eerst open, mijn meisjesdroom ging in vervulling. Na een halfjaar voorbereiding, inkopen doen en modellen borduren, kon ik dan van start met de winkel. Mijn doel was om borduursters in Nederland te laten zien welke leuke garens, patronen en stoffen je allemaal kon gebruiken voor je borduurwerk. En om dat te laten zien, had ik al mijn borduurwerkjes uitgestald in de woonkamer van mijn ouders. Hun woonkamer werd omgetoverd tot een expositieruimte/winkel en voor de klanten die “van ver” kwamen, stond er soep met een broodje klaar in de keuken.

De eerste drie dagen kwamen er 242 bezoekers langs, veel meer dan wij hadden verwacht. We hebben heel veel enthousiaste reacties gekregen, maar vooral de vraag of we ook vaker open zouden zijn. Daar hadden we nog niet over nagedacht, ik zou een webwinkel beginnen, aangezien ik ook nog een “gewone” baan had.

Maar gezien het succes van de open dagen, vonden pap en mam het een goed idee om 1 keer per maand een zaterdag open te zijn, dat werd dan de eerste zaterdag van de maand.

Het is nu bijna niet meer voor te stellen dat we maar een dag per maand open waren, maar het eerste jaar hebben we dat zo gedaan. Naast de zaterdag in de maand, waren er diverse workshops die men kon volgen. En elke zaterdagavond werd de kamer opgeruimd, de patronen in de dozen gezet, de garens opgeborgen en de stoelen aan de kant gezet. Ik nam dan tassen vol mee naar Groningen en sjouwde die zes trappen op naar mijn apartement, zodat ik de bestellingen per post kon versturen. Mam kwam op woensdag naar mij toe en ging dan al van alles voorbereiden voor het versturen.

Na een jaar bleek dat een dag in de maand toch wel wat weinig was en gingen we twee dagen in de maand open, de eerste vrijdag en zaterdag van de maand. En het eindeloos uitstallen en opruimen hoefde ook niet meer, want pap en mam vonden dat de winkel maar gewoon moest blijven staan in de woonkamer, dat was wel zo makkelijk.

Een van de hoogtepunten van deze periode was het bezoek van Jeannette Douglas uit Canada. Zij is van oorsprong Nederlandse en had mij gemaild dat ze haar familie ging opzoeken. En of ze dan ook bij ons langs kon komen en misschien wel een workshop kon geven. We hebben een geweldige middag met haar gehad, Jeannette heeft in half Nederlands, half Engels uitgelegd wat we moesten doe en hoe ze haar patronen ontwerpt.

In december 2002 kwam onze eerste nieuwsbrief uit. Die zag er nog heel anders uit dan de huidige versie. Het was een dubbelgevouwen A-3 die zorgvuldig met kleine stickertjes op drie kanten werd dichtgeplakt zodat er geen andere post tussen kon schuiven. Het vouwen van de nieuwsbrieven deden we ook nog zelf en mam bracht de nieuwsbrieven die “in de buurt” waren, persoonlijk rond. Inmiddels zijn we 21 nieuwsbrieven verder (deze meegerekend) en is onze adreslijst gegroeid van een paar velletjes, naar een dik boekwerk. Zelf rondbrengen is echt niet meer te doen, we vertrouwen nu op de post.

In 2006 verhuisden we naar een echt winkelpand met echte winkelopeningstijden, we waren 2 middagen en 2 hele dagen open, elke week. Wat een verschil met de boerderij.  Ik kan me nog goed herinneren dat ik het huurcontract ondertekende en het een hele stap vond om van pap en mams woonkamer te verhuizen naar een gehuurd winkelpand. In plaats van die woonkamer had ik nu 80 vierkante meter ter beschikking, een inloopkast voor de extra voorraad, een klein keukenblok en een aparte workshopruimte. Wat wij heel bijzonder vonden, was dat onze klanten zo meeleefden met de verbouwing van het pand en bij de opening.

Bij ons vijfjarig jubileum hadden we klanten gevraagd om een lapje voor ons te borduren. Wij gaven de stof en twee kleurtjes garen mee en vervolgens hebben meer dan 110 klanten een lapje voor ons geborduurd. De twee winkelquilts die we hebben, zijn een bijzonder kostbaar bezit. Bij de onthulling van de quilts kwamen de borduursters uit het hele land naar Roden om te kijken waar hun lapje in de quilt zat. De quilt hangt inmiddels in de gang van onze huidige plek, en regelmatig gebeurt het dat klanten binnen komen en eerst uitgebreid de quilt gaan bewonderen.

  

Het overstappen naar een echt winkelpand bleek een succes, de winkel groeide, de klanten kwamen van noord, zuid, oost en west Nederland en zelfs uit België en ons assortiment breidde zich verder uit. Onze patronen kwamen eerst vooral uit de VS, maar later ook uit Engeland, Duitsland, Frankrijk, Spanje en Italië. Nieuwe kleuren stoffen en garens vonden hun plekje in de winkel. En onze koffietafel kan wel een boek schrijven.

Na vier jaar in ons winkelpand, besloot ik om te gaan kijken naar een huis waar ik de winkel ook in zou kunnen onderbrengen. Dat bleek nog niet mee te vallen, een winkel hebben in een woonwijk is niet fijn voor de buren, een winkel met huis is niet altijd betaalbaar en we wilden toch wel graag in Roden blijven. Dat de oplossing uiteindelijk een deur verder zou liggen, dat konden we toen nog niet vermoeden. Op 18 augustus 2010 heb ik het koopcontract van Julianaplein 8 ondertekend en kon mijn droom in vervulling gaan. Die droom was op dat moment nog wel erg in verval en had dringend behoefte aan een opknapbeurt.

Na tien maanden heel hard verbouwen, met de hulp van heel veel mensen, konden we op 9 juni 2011 de winkel openen in het nieuwe pand. We hebben die dagen zo genoten van de reacties van onze klanten, de nieuwe winkel was een groot succes en de opruiming in de oude winkel was dat zeker ook.

  

En nu zitten we al weer meer dan een jaar op onze nieuwe plek. We genieten elke dag van de winkel en onze klanten. Wie had ooit kunnen denken dat een uit de hand gelopen hobby en een eenmalige expositie zouden leiden tot een geweldig huis om in te wonen en een prachtige winkel.